İçeriğe atla

Roma, Açık Şehir

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Roma, Açık Şehir
Roma, Città Aperta
"Roma, Açık Şehir" (Roma, Città Aperta) filminin özgün sinema afişi
YönetmenRoberto Rossellini
YapımcıRoberto Rossellini
SenaristRoberto Rossellini
Sergio Amidei
Federico Fellini
OyuncularAldo Fabrizi
Anna Magnani
MüzikRenzo Rossellini
Görüntü yönetmeniUbaldo Arata
KurguEraldo Da Roma
StüdyoExcelsa Film
DağıtıcıMinerva Film SpA
CinsiSinema filmi
TürüDram, savaş
RenkSiyah-beyaz
Yapım yılı1945
Çıkış tarih(ler)i27 Eylül 1945 İtalya
Eylül 1946 Cannes Film Festivali
Mart 1993, 13. Uluslararası İstanbul Film Festivali
Süre100 dakika
Ülkeİtalya İtalya
Dilİtalyanca,Almanca
Diğer adlarıRoma, Açık Şehir (Türkiye)
Open City (ABD)
Rome, Open City (Uluslararası)
Rome, ville ouverte (Fransa)
Roma, ciudad abierta (İspanya)
Rom, offene Stadt (Almanya)

Roma, Açık Şehir, 1945 İtalya yapımı dramatik savaş filmidir. Özgün adı Roma, Città Aperta olan film İngilizce konuşulan ülkelerde Rome, Open City ve Open City adları ile gösterilmişti. Film Mart 1993'te 13. Uluslararası İstanbul Film Festivali kapsamında da gösterilmişti.

Senaryosunu Sergio Amidei'nin Federico Fellini ile birlikte yazdıkları filmin yapımcısı ve yönetmeni Roberto Rossellini'dir. Rossellini filmin senaryosuna da katkıda bulunmuştu. Filmde iki profesyonel oyuncu, Aldo Fabrizi ve Anna Magnani dışında tamamen amatör oyuncular rol almışlardı. Film 1946 yılında Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye ödülü aldı. 1947'de ABD'de En iyi Senaryo Akademi Ödülü'ne aday gösterilmişti. İtalyan Yeni Gerçekçiliği film akımının ilk örneği olan film, 1944 yılında Nazi işgali altındaki başkent Roma'daki direnişin öyküsünü anlatır.

II. Dünya Savaşı'nın sonlarına doğru 1944 yılında Nazi işgali altındaki Roma şehrinde yaşayan bir grup insanın hikâyesi anlatılır. Gestapo, Nazilere karşı yapılan direniş hareketinin lideri olan Giorgio Manfredi'nin (Marcello Pagliero) peşine düşmüştür. Yakın arkadaşı Francesco (Francesco Grandjacquet), Francesco'nun evlenmek üzere olduğu dul Pina (Anna Magnani) ve Rahip Don Pietro Pellegrini (Aldo Fabrizi) birlikte Giorgio'nun bir an önce Roma'dan ayrılabilmesi için yeni bir kimlik edinmesine yardımcı olurlar.

Oyuncu Rolü
Aldo Fabrizi Don Pietro Pellegrini
Anna Magnani Pina
Marcello Pagliero Luigi Ferrari / Giorgio Manfredi
Vito Annichiarico Marcello
Nando Bruno Agostino
Harry Feist Binbaşı Bergmann
Giovanna Galletti Ingrid
Francesco Grandjacquet Francesco
Eduardo Passarelli Mahallenin Polis Komiseri
Maria Michi Marina Mari
Carla Rovere Lauretta
Carlo Sindici Polis Komiseri
Joop van Hulzen Yüzbaşı Hartmann
Ákos Tolnay Avusturyalı firari

Film hakkında notlar

[değiştir | kaynağı değiştir]
Anna Magnani filmin bir sahnesinde.
  • Savaş zamanının yokluklarının da zorlaması ile film sağdan soldan derlenmiş farklı farklı markadan negatiflere çekilmişti. Bunlar dış çekimler için Ferrania C6 iç sahneler için ise ışığa daha hassas olan Agfa Super Pan ve Agfa Ultra Rapid idi. Bu durum aslında bir dezavantaj değil aksine filmin belgesel filmleri andıran yapısına katkıda bulunan olumlu bir faktör olmuştu.[1]
  • Filmin senaryosu yazılırken Roma'daki işgal hâlâ sürüyordu (1943-1944) hatta filmin çekimleri başladığında da işgal tam sona ermemişti. Bu nedenle bazı çekimler kameralar gizlenerek ve sessiz olarak yapılmıştı. Film ekibinde rol alan bazı elemanlar da bu işgale karşı yapılan direnişe bizzat katılmışlardı. Oyunculardan ikisi hariç diğerlerinin sıradan görünümlü amatörlerden seçilmiş olmaları, belgesel tarzına yakın kaba ve çok katmanlı anlatım şekli, kamera hareketlerinin özgürlüğü, belgeseli andıran siyah beyaz görüntüler ve savaşın şehirde bıraktığı izlerinin henüz çok taze oluşu gibi etmenler filmi olağanüstü derecede gerçekçi yapıyordu. Ayrıca dış çekimlerde günlük hayatın sıradan hikâyeleri ile yoksulların sosyal problemlerine de eğiliniyordu. Rossellini'nin aralara serpiştirdiği melodramatik duygusallık anlarının da gelişimine katkıda bulunduğu bu yeni tür sonraki yıllarda John Cassavetes, Martin Scorsese, Robert Altman ve Spike Lee gibi yönetmenleri de etkileyecekti.

Dış bağlantılar

[değiştir | kaynağı değiştir]